Geneza programu
Dynamiczny segment przedsiębiorczości
Programy i metody dydaktyczne
Struktura materiałów pomocniczych
Zaproszenie do współpracy
Rejestracja / edycja danych
Materiały pomocnicze - Przedsiębiorczość Innowacyjna
Powrót

Aktualności
20/11/2015
Podatki dla przedsiębiorców nie takie straszne

17/11/2015
Wątpliwości wobec rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika

04/09/2015
Przedsiębiorca – aparat skarbowy: kto słabszy kto silniejszy?


Programy i metody dydaktyczne

W tej dziedzinie istnieją szerokie możliwości prowadzenia zajęć dla studentów w ramach studiów licencjackich, magisterskich ale także różnorodnych form kształcenia podyplomowego. Na podstawie własnych doświadczeń a także analizy programów uczelni zachodnich mogę wskazać na dwa „bazowe” typy przedmiotów (wykładów), które oba mogą być zatytułowane „Jak uruchomić własny biznes”:

a) wariant podstawowy, wprowadzający studentów w problematykę uruchamiania własnego biznesu
b) wariant zaawansowany, przygotowujący do faktycznego uruchomienia biznesu
Obydwie wersje łączy preferowana metoda – warsztatowa, gdzie studenci studiują wcześniej odpowiednie partie podręcznika i dodatkowe materiały na wortalu a na warsztatach analizują (indywidualnie bądź grupowo) pod kierunkiem wykładowcy szczegółowe kwestie w odniesieniu do konkretnego planowanego przedsięwzięcia biznesowego. Nie wyklucza to oczywiście klasycznej formy wykładu. Na stronach informacyjnych poszczególnych bloków tematycznych zostaną zamieszczone wzory standardowych prezentacji w PowerPoint, do wykorzystania przez zainteresowanych wykładowców.

Podstawowe różnice między wariantem podstawowym a wariantem zaawansowanym są następujące:
a) wariant podstawowy powinien być realizowany najlepiej na 2-3 roku studiów, by w ten sposób ukierunkować zainteresowania studentów ta opcją kariery zawodowej. Natomiast wariant zaawansowany powinien być generalnie adresowany do studentów ostatnich lat.
b) w wariancie podstawowym studenci realizują określone zadania w stosunku do przedsięwzięcia zaplanowanego dla celów dydaktycznych. Choć niekiedy prowadzi to do faktycznego założenia firmy nie jest to założonym celem programu. W wersji zaawansowanej natomiast uczestnicy pracują nad koncepcją przedsięwzięcia z zamysłem jego uruchomienia. Rzecz jasna tylko w pewnej części przypadków kończy się to powodzeniem.
c) w wersji zaawansowanej końcowym efektem programu jest opracowany indywidualnie bądź grupowo biznesplan (w wersji bazowej). Natomiast w wersji podstawowej końcowy efekt to wstępna koncepcja biznesu. Różnice między tymi pojęciami wyjaśniam w R. III podręcznika, s. 99 – 112.
d) przedmiot w wersji podstawowej może być realizowany przez wykładowcę samodzielnie natomiast w wersji zaawansowanej powinna z zasady uczestniczyć także druga osoba (konsultant) nie tylko ze względu na potrzebną fachową wiedzę w zakresie oceny biznesplanów ale także ze względu na obciążenie czasowe.

W sumie, jeśli chodzi o wersję zaawansowaną programu, jego realizacja jest możliwa jedynie w przypadku uzyskania dodatkowych środków także przeznaczonych na opiekę doradczą oraz wsparcie finansowe, przynajmniej dla najlepszych uruchomionych przedsięwzięć. Przykładem praktycznej realizacji tej wersji jest Projekt finansowany ze środków UE „Jak uruchomić własny biznes – program szkoleniowo-doradczy dla studentów” dostępny w segmencie PROGRAMY SPECJALNE na wortalu. Należy mieć nadzieję, że w ramach nowej perspektywy budżetowej UE na lata 2007 – 2013 będą dostępne środki finansowe na realizację tego typu projektów na znacznie większą skalę, z uwzględnieniem specyfiki przedsięwzięć dynamicznych, innowacyjnych, opartych na wiedzy, inicjowanych w środowisku akademickim.

Strukturę programu w wersji podstawowej i zaawansowanej ilustrują diagramy poniżej.

Licencja Creative Commons
O ile nie jest to stwierdzone inaczej wszystkie materiały na tej stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach 3.0 Polska Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Fundacji Edukacji i Rozwoju Przedsiębiorczości.
X